.jpg)
ฤดูร้อนรอนร้าวคราวเธอจาก
น้ำตาพรากรินไหลใจชีช้ำ
ให้เหม่อคอยหงอยเหงาเจ้าช่างทำ
ลืมน้ำคำเคยภักดิ์รักห่วงใย
มองท้องฟ้าครานี้มิเหมือนก่อน
ฤดูร้อนขาดเธอเบลอหวั่นไหว
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าฤทัย
เมื่อเธอมาจากไกลไม่กลับคืน
น้ำตาพรากรินไหลใจชีช้ำ
ให้เหม่อคอยหงอยเหงาเจ้าช่างทำ
ลืมน้ำคำเคยภักดิ์รักห่วงใย
มองท้องฟ้าครานี้มิเหมือนก่อน
ฤดูร้อนขาดเธอเบลอหวั่นไหว
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าฤทัย
เมื่อเธอมาจากไกลไม่กลับคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
