กลอนที่มอบปลอบใจให้หวนนึก
ถึงตรองตรึกต้องจิตคิดเสสรวล
ในอดีตขีดเขียนเวียนกระบวน
บาทบทล้วนเล่าเรื่องเฟื่องฟุ้งกัน
รักหรือสุขทุกข์หรือโศกโลกจึงเศร้า
เก็บความเหงาเกี่ยวความเงียบเหยียบความฝัน
ร้อยคำมอบปลอบดวงใจให้รำพัน
ถึงเธอนั้นในชั่วโมงเชื่อมโยงที
ต่างเส้นทางขวางกั้นนั้นคือจิต
เรื่องความคิดคงต่างสร้างวิถี
เยื่องย่างกายคล้ายเห็นเช่นชั่วดี
มาบัดนี้นั้นนานการหายไป
กลับมาเถิดที่รักจักแจ้งเหตุ
ไร้ขอบเขตของคนบนนิสัย
ใจคอนั้นมันเชือดเฉือนสิ่งใด
จงตั้งใจจิตนั้นให้มั่นคง
กลอนที่มอบปลอบใจให้หวนนึก
ถึงตรองตรึกต้องจิตคิดใหลหลง
ในอดีตขีดเขียนเพียรบรรจง
บาทบทลงเล่าเรื่องเฟื่องฟุ้งกัน
หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒๓ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
