บ้านในไร่ไกลเวียงเพียงแอบจ้อง
ทุกวันต้องตามรอยรอคอยฝัน
เผื่อพี่ดุลย์คนดีผูกสัมพันธ์
เมื่อไหร่กันใจอ่อนอ้อนกลับที ( ๖๓๖ )
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้านักหนา
อยากมีใครห่วงหาพาสุขขี
เห็นพี่ดุลย์นี้แลอารมณ์ดี
ฝากชีวีขอปลูกรักสักหนึ่งกอ ( ๖๓๗ )
..แม่หญิงกุสุมา..
..แป่ววว..โดนแซง2โค้งรวด..รดน้ำต้นรักพี่ดุลย์ยู่ เจ้าค่ะ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
