ท่านที่เคารพครับ
วันนี้ได้รับเชิญไปบรรยายสถานที่แห่งหนึ่ง(เก็บเป็นความลับนะครับ คุก ครับ ห้ามพูดใครฟังนะ) ตอนแรกคิดหัวข้อไม่ออก พูดอะไรดีหนอเรา เปิดกลอนท่านสุนทรภู่เอ้น วิทย์ครับ
เรื่องใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนชีวิต มีการผลัด ผลิ อ่านกลอนท่านสุนด้วย ปรากฎว่าเงียบซึมไปตามๆกัน
ต่อมา
ได้พูดว่าถ้าหากใครมีโอกาสออกจากที่ตรงนี้ ให้ไปกราบหลวงพ่อใหญ่ที่หนู รัตนาวดี ชี้แนะพร้อมเปิดเพลงแขกสวดตามนั้นเป๊ะ เริ่มมีเสียงจอแจ
นายคนหนึ่งลุกขึ้นถามว่า ..ท่านครับหลวงพ่อใหญ่ มันใหญ่จริงหรือครับ.. ผมคิด เอ หมอนี่มาไม้ไหนวะนี่ ผมทำสมาธิแล้วถามเขาไปว่า..สิ่งที่ท่านถามหมายถึง พระพุทธรูปนั้น
องค์ใหญ่จริงใช่ไหม.. แกตอบว่า ใช่ครับ (เออ โล่งอกเพราะหนูรัตนาวดี มิได้ให้รายละเอียดไว้) ครั้นผมจะตอบว่ายังไม่เคยเห็น ก็กลัวว่าจะเสียเหลี่ยม เลยบอกว่าจริงครับ
ท่านประดิษฐานจังหวัดอ่างทอง (งานนี้เสียตังค์แน่ต้องไปกราบหลวงพ่อใหญ่พร้อมเก็บข้อมูล)
พอใกล้หมดเวลา ผมเอามวยท่านอริญชย์ฉาย มีเฮกันใหญ่แถมมีต่อรองอีก พอท้ายสุดเอาโองการแช่งชักหักกระดูก (ขอโทษ โองการของป๋ารพีกาญจน์ อวยพร จบลงด้วยปรบมือ
ผมสงสัยคงเตี้ยมกันมาน่าดู เพราะถูกบังคับมาฟังเกือบ 4000 คน รอดตัวไป
กราบขอบคุณท่านที่เข้ามาอ่าน ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก เสมือนญาติเลย ดูหนูเอ มิ กา แกน่ารัก บอกผมทุบโทรศัพย์ทิ้ง ฮึ่ม ยังมีหลายท่านที่ชอบ เช่นหทัยกาญจน์ อาทิตยตก(อัสดง)
หรือกุสุมา บาน ท่านแป้งน้ำ และท่านแกไม่ค่อยว่าง หายต๋อม นักกลอนน้องใหม่ต้องให้กำลังใจครับ
กราบคารวะอย่างสุดซึ้งที่ให้ผมขโมยกลอน ห้าๆ
สิงขร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
