[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ร้ อ ง ใ ห้ ...เ สี ย ใ จ ม า ตั้ ง น า น
เจ็บปวดร้าวราน...อีกตั้งเท่าไหร่
รู้อยู่แล้ว..ว่าเรื่องของเรามันจบกันไป
ยังโง่งมรักเค้าทำไม...ให้ได้อะไรขึ้นมา

บอกตัวเอง..."ตัดใจเสียที"
กล้ำกลืนฝืนทนแบบนี้...ใจมันล้า
จมอยู่กับความเสียใจ..มีน้ำตา
รอคอยให้เค้่ากลับมา...เพื่ออะไร

กระซิบบอกหัวใจ.."รักตัวเองให้มากกว่านี้"
ลืมเค้าเสียที...เริ่มต้นใหม่
เตือนตัวเองว่าชีวิตเราทั้งคน...อย่าวางบนปลายเท้าของใคร
เพราะเมื่อเค้าเดินจากไป...คนที่เสียใจ..ก็คือเรา

เอ-มิ-กา

๒๓.๓๔ น...คิดถึงทำไม?..ไม่รู้เหมือนกัน

 

ตัดไม่ขาด อนาถนัก ประจักษ์แจ้ง
ความรักแสร้ง แกล้งฉล ดั่งคนเขลา
ถึงสุรา พาตัว ให้มัวเมา
แต่ค่ำเช้า ผ่าวร้อน ก็ถอนคืน

อยากตัดใจ ให้ขาด สวาทสิ้น
ถึงต้องลับ ดับดิ้น หักจินต์ฝืน
จะหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ให้กล้ำกลืน
สู้ทนขื่น ชื่นตัด สลัดใจ

อนิจจา คำว่ารัก สุดหักห้าม
แม้นถูกหยาม ทรามสิ้น ถึงถิ่นไหน
แต่ยากนัก หักห้าม ความอาลัย
ห้ามหทัย ไร้รัก ยากนักเรา

แม้ต้องทน หม่นช้ำ ให้จำฝืน
ทุกวันคืน ตื่นประสบ พบแต่เหงา
เพียงกายา มาอยู่ เคียงคู่เงา
คิดว่ากรรม ซ้ำเอา ต้องเข้าใจ.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์