กราบขอบคุณ คุณลุงไพรมากๆที่แบ่งปันค่ะ
อยากบอกว่าซาบซึ้งกับความหมาย น้ำตาไหลคิดถึงเตี่ยจังเลยจ้า
นิสัยเตี่ยท่านไม่ห้ามแต่จะเอาเหตุผลมาสอนเปรียบเทียบให้ ตัดสินใจเสมอ แล้วท่านจะพูดคำว่า "แต่ลื้อโตแล้วต้องผจญต่อสู้..เตี่ยจะไม่ห้ามลื้อ"
ทุกวันตอนอาหารมื้อเย็นจะโดนเตี่ยถามถึงการกระทำของในวันนั้น...
แน่นอน คำถามเสริมท้าย.."แล้วลื้อคิดยางงาย?" มีจากเตี่ยเสมอ
เหตุผลที่ตอบ บางครั้งยังสารยายไม่ทันจบ รัตน์โดนเตี่ยเขกกระบาลซะก่อนจ้า
รัตน์ขอน้ำตาไหลต่อนะคะ
ขอบคุณค่ะลุงไพร
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
