.jpg)
จากใต้ราบ ซาบซึ้ง คะนึงรัก
ทรวงตระหนัก ภักดิ์น้อง ร่ำร้องหา
ส่งดวงใจ ไปพลัน อ้อนขวัญตา
มีเวลา ข้าเจ้า จะเฝ้าชม
แต่ระรัว หัวใจ ชักไหวหวั่น
กลัวเปลี่ยนพลัน ทันใด จนใจขม
ปล่อยคนใต้ ไร้สุข มากทุกข์ตรม
จวบสิ้นลม ซมเศร้า เพราะสาวดอย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ยังคงห่วงอาลัยใจแทบขาด
โอ้อนาถดวงจิตคิดถดถอย
ครวญคะนึงเหว่ว้าตั้งตาคอย
จนดาวลอยคล้อยดับกับทิวา
บนยอดดอยลมกราวจนหนาวสั่น
แต่ใจมั่นไม่เห็นเป็นปัญหา
ระยะทางอาจไกลในมรรคา
สัญญาว่ารักมั่นนิรันดร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
