๐สุกรป่าผู้ทระนง๐
วังสัฏฐฉันท์ ๑๒
๐กระทิงสะดุ้งตื่น…….มนขื่นระวังระไว
กระซู่ถลันไป………...นรล่า ณ ไพรพนอม
๐มิคิดจะหันสู้………...กิระผู้สุกรมิยอม
อรัญก็ถูกล้อม…………และสุกรมุมาประจัญ
๐ปะเขี้ยวสุกรคม………นรข่มมโนมิหวั่น
สุกรลุโรมรัน………….ปะทะกันมิทันระคาย
๐กระสุนทะลวงร่าง……ผิวทางสุกรก็ร้าย
กระโจนประดังกาย…..นรพลันกระดอนกระเด็น
๐สุกรกระสุนแทรก…….ระยะแรกลุเลือดมิเห็น
และแล้วกระซ่านเซ็น…นรมรณ์ สุกรก็ม้วย !ฯ
อริญชย์:คิดเรื่องเอง(ไม่ใช่นิทานเก่า)
๑๐/๑๑/๒๕๕๔
คติจากเรื่อง(คิดเองนะ)ก็คือ การทะเลาะเบาะแว้งกัน บรรลัยทั้งคู่
ปล.แต่งไว้เมื่อปีที่แล้ว ช่วงหัดใหม่ ๆ (เอามาไว้ที่นี้เลยละกัน หมดแล้ว ฮา )
ไม่ใช่แต่งโชว์นะฮะ แต่เป็นการฝึกแต่ง เรียนรู้เรื่อย ๆ ตราบที่ยังมีให้เรียนรู้ เพราะอยากจะเป็น เท่านั้นเอง (กรุณาอย่าเข้าใจกระทู้นี้ผิด)
วันนี้ขอตัวก่อนทุกท่าน
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#12phu
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
