ถึงรันทดถดท้อขอแค่ฝัน
อยู่ด้วยกันฉันเธอเพ้อฝันใฝ่
มีเพียงเราเคล้าคลอพะนอใจ
ชมดอกไม้หอมชื่นระรื่นทรวง
สุดขอบฟ้าแสนไกลในโลกกว้าง
สุดอ้างว้างเวิ้งใจไร้ใครห่วง
นอนนับดาวได้ถึงหนึ่งล้านดวง
ดาวไม่ร่วงโรยหลั่งยังนั่งคอย
เธอคงมีที่หวังที่ฝังจิต
ขอเพียงคิดถึงฉันสักน้อยหน่อย
อย่าเหินห่างร้างไกลใจหลุดลอย
โปรดอย่าปล่อยรอยศิลป์จินตนา
เพียงแค่เห็นกลอนกานต์ในบ้านนี้
ดวงฤดีมีสุขเป็นนักหนา
เพียงได้อ่านกานต์พร่ำพรรณนา
ในอุราเริงรื่นชื่นชีวิน
อักษรรัก จักอยู่ เป็นคู่ขวัญ
จวบถึงวัน สุดท้าย ไม่กลายผิน
คงสลัก พักไว้ ในกวิน
ไม่เคยสิ้น ความฝัน ขอสัญญา
มีรักหนึ่ง พึงให้ ได้สัมผัส
ร้อยเรียงคัด จัดมอบ ปลอบหรรษา
พจนารถ วาดไว้ ใสศรัทธา
ทรงคุณด่า ยิ่งนักกว่ารักใด
เคยมีรัก จากชาย มาหมายมอบ
เคยรักตอบ ชอบเขา เฝ้าหวั่นไหว
เคยแอบอิง พิงพัก รักกว่าใคร
ผลรับได้ น้ำตา อุราตรม
จึงสลัด ปัดรัก เลิกฝักใฝ่
รอยแผลใจ เจ็บจิต เป็นพิษขม
จินตนาด้วยฝัน สานระทม
ช่วยปลดปม ร้าวรอน ด้วนกลอนกานท์.....
"สุนันยา"
จวบถึงวัน สุดท้าย ไม่กลายผิน
คงสลัก พักไว้ ในกวิน
ไม่เคยสิ้น ความฝัน ขอสัญญา
มีรักหนึ่ง พึงให้ ได้สัมผัส
ร้อยเรียงคัด จัดมอบ ปลอบหรรษา
พจนารถ วาดไว้ ใสศรัทธา
ทรงคุณด่า ยิ่งนักกว่ารักใด
เคยมีรัก จากชาย มาหมายมอบ
เคยรักตอบ ชอบเขา เฝ้าหวั่นไหว
เคยแอบอิง พิงพัก รักกว่าใคร
ผลรับได้ น้ำตา อุราตรม
จึงสลัด ปัดรัก เลิกฝักใฝ่
รอยแผลใจ เจ็บจิต เป็นพิษขม
จินตนาด้วยฝัน สานระทม
ช่วยปลดปม ร้าวรอน ด้วนกลอนกานท์.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
