อยู่บนโลกโศกเศร้าเหงาขมขื่น
ทุกครั้งตื่นผจญภัยใจผันผวน
มิรู้มิตรชิดศัตรูมิคู่ควร
จิตเรรวนรุมเร้าเราทุกวัน
แต่โลกฝันฉันปรารถนาหาทุกสิ่ง
เป็นสุขยิ่งกว่าใครในความฝัน
มีรักแท้แน่ตอบมอบให้กัน
เธอกับฉันเคียงข้างมิร้างลา
เป็นนกโบกโบยบินไม่สิ้นหวัง
สู่ฟากฝั่งสวรรค์ดังสรรหา
ณ ทีนี่ไร้คนบาปคราบน้ำตา
มีประภาคารส่องแสง...เป็นแรงใจ
ทุกครั้งตื่นผจญภัยใจผันผวน
มิรู้มิตรชิดศัตรูมิคู่ควร
จิตเรรวนรุมเร้าเราทุกวัน
แต่โลกฝันฉันปรารถนาหาทุกสิ่ง
เป็นสุขยิ่งกว่าใครในความฝัน
มีรักแท้แน่ตอบมอบให้กัน
เธอกับฉันเคียงข้างมิร้างลา
เป็นนกโบกโบยบินไม่สิ้นหวัง
สู่ฟากฝั่งสวรรค์ดังสรรหา
ณ ทีนี่ไร้คนบาปคราบน้ำตา
มีประภาคารส่องแสง...เป็นแรงใจ
*********
เรารักใคร ได้หมด ในพจน์ศิลป์
เมื่อชีวิน เบิกบาน ด้วยกานท์ไข
สำนวนนำ คำอ้าง เราสร้างไป
อย่าหลงไหล ว่าจริง ทุกสิ่งปอง
เป็นภาพเงา เศร้าเจ็บ เก็บใส่ซ่อน
ได้ออดอ้อน ผ่อนปรน รอยหม่นหมอง
ร้อยวจี มีหวาน ตามครรลอง
รักเราครอง คู่กัน ขวัญกวี
เหมือนแสงไฟ ส่องทาง สร้างความฝัน
ดั่งสวรนค์ วันอ้างว้าง กลางวิถี
สื่อความหมาย คลายตรม ถมฤดี
ใจเรานี้ ที่วาง บนทางกลอน...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
