ถึงดวงใจ ใจพี่ ที่ห่วงหา
น้องเอ่ยลา ลาลับ กลับแห่งหน
สร้างเส้นทาง ทางเดิน เพลิดเพลินตน
สมดั่งผล ผลเหตุ ขอบเขตมี
หลายสิ่งเกิด เกิดดับ จับบางสิ่ง
ยังเดินวิ่ง วิ่งวน บนวิถี
ถนนร่าง ร่างไว้ ในบางที
อาจบ่งชี้ ชี้แจง แห่งบ่วงกรรม
ที่เคยสร้าง สร้างไว้ จนเราพบ
เพียงประสบ สบแล้ว แก้วงามขำ
จนพรากจาก จากไกล ใจกระทำ
พี่-น้องจำ จำจด บทสองเรา
ฝากคำรัก รักหนึ่ง ถึงพี่จ๋า
สุนันยา ยาใจ ไม่หงอยเหงา
น้องไม่อยู่ อยู่ไกล ใกล้ดั่งเงา
ขออย่าเศร้า เศร้าสร้อย ให้คอยรอ
หทัยกาญจน์
๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
ยังจดจำ จำเพลง นี้ได้ไหม
เขียนไว้เพื่อ เพื่อใคร ไหนเล่าหนอ
จากบทกานท์ กานท์เศร้า เคล้าเพลงคลอ
แต่งแต้มต่อ ต่อถ้อย ร้อยเพลงครวญ
เสียงขับขาน ขานฝาก จากดวงจิต
ที่เฝ้าคิด คิดหา พารักหวน
มิหวังใด ใดแทรก แรกใจนวล
ทุกถ้อยล้วน ล้วนมี ที่จริงใจ
จะห่างหาย หายจาก ซากรักเก่า
คงเหลือเงา เงาแสง แฝงอ่อนไหว
เมื่อเคยเคียง เคียงติด ชิดทรวงใน
หรือลืมได้ ได้ลง คงไม่จริง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
