ดอกแก้วกรุ่นกลิ่นอวลเมื่อจวนสาง
หนาวน้ำค้างหล่นเผาะ..เกาะปลายฝัน
อีกไม่นานแสงทองของตะวัน
จะปลุกฝันแสนงามสู่ความจริง
เดือนรูปเคียวเกี่ยวสรวงเฝ้าทวงถาม
ขอบฟ้างามมีดาวลอยอยู่อ้อยอิ่ง
ยังจะมีที่ให้ได้พักพิง
แด่...เดือนมิ่งมิตรเจ้า..เมื่อเช้ามา
หรือเมื่อมีเพื่อนใหม่..ส่องใสสด
เดือนจะหมดความหมาย..เช่นไร้ค่า
ตะวันแย้มแกมทองส่องแสงมา
เดือนจำลาหลบลี้..ต้องหนีไกล
และดอกแก้วกรุ่นอวลเคยชวนฝัน
ก็กลับพลันหลบช่อเพราะ..กอไหว
น้ำค้างพร่างลมสะบัดกิ่งกวัดไกว
พาห้วงใจเดือนลับ...ไปกับลม
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
