.jpg)
นี่แหละคือ ความรัก มักต่างค่า
เราบูชา แต่ไฉน กลายอดสู
มอบทั้งกาย ใจพร้อม ยอมเชิดชู
เขากลับดู เย็นชา ไม่มามอง
จึงระทม ถมทับ กับแผลเก่า
ที่อิงแอบ แนบเนา เป็นเจ้าของ
ให้จำจด รอยใจ ไว้ครอบครอง
กับเสียงร้อง ร่ำไห้ ในอุรา...
"สุนันยา"
อย่าให้รักครั้งเก่าเราหลอนหลอก
อย่าย้ำตอกหัวใจให้ผวา
แม้ต้องอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวา
ยังดีกว่าอยู่ในที่ไม่มีรัก
จงเก็บออมหัวใจให้คลายเศร้า
อย่าให้ทุกข์รุมเร้าเข้าหาญหัก
เพื่อวันหนึ่งซึ่งใจเธอพร้อมพรัก
ได้ตระหนักรักนั้นซึ่งฉันมี
เราบูชา แต่ไฉน กลายอดสู
มอบทั้งกาย ใจพร้อม ยอมเชิดชู
เขากลับดู เย็นชา ไม่มามอง
จึงระทม ถมทับ กับแผลเก่า
ที่อิงแอบ แนบเนา เป็นเจ้าของ
ให้จำจด รอยใจ ไว้ครอบครอง
กับเสียงร้อง ร่ำไห้ ในอุรา...
"สุนันยา"
อย่าให้รักครั้งเก่าเราหลอนหลอก
อย่าย้ำตอกหัวใจให้ผวา
แม้ต้องอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวา
ยังดีกว่าอยู่ในที่ไม่มีรัก
จงเก็บออมหัวใจให้คลายเศร้า
อย่าให้ทุกข์รุมเร้าเข้าหาญหัก
เพื่อวันหนึ่งซึ่งใจเธอพร้อมพรัก
ได้ตระหนักรักนั้นซึ่งฉันมี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
