ถวิลหาบัวหอมโรยกลีบหาย
เลือกวางวายเลิกหวังทั้งยังสวย
เคยชื่นด่ำดอมกลิ่นรินระรวย
ดังพรอวยพอเอ่ยก็เลยลับ
บัวหลากสีทึ้งสายเสียหลายดอก
ที่ย้ายบึงลืมบอกยังไม่กลับ
ปล่อยน้ำกลิ้งหยาดตกอกใครยับ
ใบบัวรับซับได้ที่ไหนกัน
พิศจอกแหนแผ่ต้นจนบึงเข้ม
จำต้องเม้มปากมิดปกปิดฝัน
แม้ตั้งใจแตกกอชูช่อชั้น
แต่ต่างพันธุ์สวยใบไม่หอมพอ
ครุ่นคอยวันบัวต่ำต่อสายสูง
รอดจากฝูงเต่าปลาหาเล็มหน่อ
พนมดอกบานแบ่งรับแสงทอ
ไม่รู้รอนานไหนหวิวใจนัก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
