น่าเศร้า...
ดอกไม้แห่งการล่ำลา**
มิได้สอนอะไรเรามากนัก
น่าเศร้า....
... ภาพยนต์สีขาวดำในบทสรุป
ก็ถูกลืมเลือนด้วยไฟแสงสี
น่าเศร้า....
บทกวีถูกเสพเพียงครึ่ง
และคุณค่าก็ล่องลอยไปกับกาล
น่าเศร้า....
ที่หนึ่งคนตาย
มิอาจปลุกสักคนตื่น
น่าเศร้า....
ที่ความเขลา
มิใช่จุดเริ่มของปัญญา
น่าเศร้า.....
การศึกษาถูกจำกัดอยู่
แค่ 'กาล'ศึกษา
น่าเศร้าเหลือเกิน
ที่ในวันพรุ่ง
ข้าพเจ้าอาจไม่อยู่ที่นี่แล้ว....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
