
๐ คิดถึง ๐

๐ ครั้งนั่ง..สงบนิ่ง ในใจจริงก็เกิดถวิล
ความหลังเริ่มหลั่งริน เป็นสำเนียงเริ่มเรียงราย
๐ คิดถึงครั้งหนึ่งนั้น เคยร่วมกันสร้างเส้นสาย
อักษรและกลอนกลาย ประดุจด้ายมัดไมตรี
๐ ต่อกลอนอักษรกลิ้ง เป็นระวิงระหว่างนี้
หัวเราะก็เพราะดี เพลินวิถีชี้แนวทาง
๐ ถ้อยคำก็ล้ำลึก มิรู้สึกตะขิดขวาง
น้ำใจไม่ไหลจาง เฉกน้ำค้างมิร้างลา
๐ เช้าค่ำหรือย่ำพลบ ก็ประสบปะพบหน้า
ร่ายรักบ้างสักวา บ้างเสภาสาระเพ
๐ เล่นกันฉันท์พี่น้อง ร่ำเรียนร้องซ้องสรวลเส
ทรงค่าล้วนฮาเฮ มิทับเกมิเทกัน
๐ นั่นหนอขอรู้สึก ในสำนึกมโนฉัน
เป็นบ้างในบางวัน ที่คิดพลันก็พลุ่งมาฯ

๐ คิดฮอด ๐






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า