ขวดลอยคว้างกลางคลื่นเสียงครืนซัด
ดั่งความรักลอยพัดชัดสรวลเส
ดั่งหัวใจไหวอ่อนนอนไกวเปล
ดั่งสายลมล้อมเห่ลมเพพา
ดั่งท่องเที่ยวเดียวดายไม่ถึงฝั่ง
ดั่งเจ้ามีที่หวังยังห่วงหา
ดั่งขีดเขียนเวียนสาส์นถึงกานดา
ดั่งร้อยถักอักษราพาถึงนาง...
หทัยกาญจน์
๒๐ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
