*******อ้อมกอดซาตาน**********
จากคนเคย รู้จัก ฝากใยเยื่อ
เอื้ออารี ด้วยถ้อย คอยห่วงหา
สานสัมพันธ์ นานปี มิเสื่อมซา
จวบเวลาเลยล่วง เป็นบ่วงใจ-
คล้องฉันไว้ ด้วยซึ้ง ตราตรึงจิต
ดั่งลิขิต ติดตาม ให้หวามไหว
จึงมอบรัก ภักดี นี้ให้ไป
หวังเคียงใน ฤดีไปนิรันดร์
อ้อมแขนแทนผ้าห่ม คราวลมล่อง
มีเขาป้อง ลมหนาว เคล้าเคียงฉัน
โอบตระกอง ประคองกอด พลอดสัมพันธ์
อ้อนออดคำ รักกัน มั่นภิรมย์
แต่..เมื่อกาล ผ่านผัน ไม่นานนัก
เหมือนถูกผลัก จากชื่น เป็นขื่นขม
ที่เคยหวาน พานจืด พะอืดพะอม
กลับเป็นรอย ระทม ที่ถมทรวง
ในอ้อมแขน เคยโอบ ซบไออุ่น
สิ้นการุญ กรุ่นกลาย ไร้แหนหวง
ไม่เหลือใดเหลียวแล หนอแดดวง
เขาแค่ลวง ชื่นเชย ไม่เคยรัก
หมดสิ้นแล้ววันวาน เคยหวานชื่น
ช้ำสะอื้น รอนร้าว เขา หาญหัก
ตัดสัมพันธ์ อาลัย เศร้าใจนัก
อ้อมกอดรัก กลายเป็น เช่น..ซาตาน....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
