ดูเดือนเพ็ญ เด่นพราว บนราวฟ้า
อนิจา จับจ้อง มองดวงแข
ยังตราตรึง ซึ้งกมล คนขี้แย
เธอไม่แคร์ หรือไร ทิ้งให้รอ
เหมือนกระต่าย หมายจันทร์ เฝ้าฝันไฝ่
ไม่เป็นไป เช่นหวัง ดั่งที่ขอ
ที่ผ่านมา ยับเยิน ก็เกินพอ
ฉันเก็บกด ทดท้อ จึงพ้อจันทร์
.....ยากูซ่า......
บางทีจันทร์ ก็หม่น ไร้คนเห็น
ไยจึงเน้น ต่อว่า พาโศกศัลย์
มิได้แสร้ง แกล้งใคร ให้รำพัน
ไม่เคยหยัน คอยเสริม ซ้ำเติมใคร
หากแม้จันทร์ ช่วยได้ จะหมายช่วย
เออออด้วย ให้เห็น เป็นรักใส
ช่วยสานก่อ ต่อเติม เพิ่มแรงใจ
ไม่ต้องมี หม่นไหม้ อาลัยครวญ...
"สุนันยา"
ไยจึงเน้น ต่อว่า พาโศกศัลย์
มิได้แสร้ง แกล้งใคร ให้รำพัน
ไม่เคยหยัน คอยเสริม ซ้ำเติมใคร
หากแม้จันทร์ ช่วยได้ จะหมายช่วย
เออออด้วย ให้เห็น เป็นรักใส
ช่วยสานก่อ ต่อเติม เพิ่มแรงใจ
ไม่ต้องมี หม่นไหม้ อาลัยครวญ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
