ให้ฉันได้เขียนถึงเธอนะ....รินรดา
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่ามีชายคนหนึ่ง เดินตามเธอไปทุกแห่งหน
ว่ามีชายคนหนึ่ง ติดตามเธอไปแม้ยามหลับฝัน
... รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าเคยมีเราสอง นั่งอยู่ใต้ร่มเงา แห่งรัก
ว่าเราเคยถกเถียงกัน ด้วยรอยยิ้มจากใจ
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าเคยมีชายคนหนึ่ง คอยปลอบโยนในยามที่เธอหลั่งน้ำตา
และเขาได้เก็บซ่อนน้ำตาของเขา เอาไว้ข้างในเช่นกัน
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าความรักของเราช่างงดงาม ดุจดังฟ้าสีครามใส
จำได้หรือไม่ รอยยิ้มของเธอนั้นช่างน่ารักเสียจริง
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าเคยมีฉันคนนี้ คนที่ถูกทิ้งร้าง
คล้ายเปียโนที่ฝุ่นจับ เพียงเพราะเจ้าของเบื่อที่จะสัมผัส
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าเคยมีฉัน ผู้ถูกพรากเสียงเพลงและบทกวีแห่งชีวิต
ผู้ดื่มยาพิษที่เธอมอบให้...ด้วยความเต็มใจ
รินรดาเธอจำได้หรือเปล่า....
ว่าฉันเคยมีตัวตน....บนดาวเคราะห์น้อย ผู้ถูกเนรเทศ
ริ น ร ด า
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
