เก็บมาจากตอบ
โพระดกพกลมลิ้นคมเล่ห์
โปรยเสน่ห์เห่ทรวงให้ห่วงหา
เพียงคลายเงาเหงาบ้างบางเวลา
สกุณาสิ้นโซก็โผไกล
ปล่อยดอกรักทิ้งก้านลงลานกล่น
คงปี้ป่นคนย่ำทำไฉน
จำกลั้วกลืนขื่นขมระทมไป
รอยอาลัยใยสวาสดิ์มิอาจคืน
เฉารำพายกรายพัดสะบัดโบก
ต้นตอโยกโศกลู่กว่าสู้ขืนน
กิ่งกอก้านพานกล่นบนกองฟืน
หวังเคยยืนหยัดมีริบหรี่แวม
โรยร่วงแล้วรานกอเจ้าช่อรัก
สิ้นตอหลักจักตรงเข้าพงแขม
ก็ผ่ากอหน่อเครือเกินเฝือแกม
จึงรอนแรมโผล่ผลุบในหุบกลาย
จักชูช่อรอวารเพื่อบานเบ่ง
แม้นคร่ำเคร่งเร่งรัดระบัดหมาย
กว่าแขนงแทงก้านก็ฉานวาย
ตอกย้ำพ่ายหน่ายหนักปลิดรักปลง
ต้องแคระแกร็นแสนเข็ญลำเค็ญแท้
ยับเยินแย่แพ้ผ่านเซอะซานหลง
แรมสู่ลานลั่นทมอวลฉมดง
ทอดกอส่งลงพื้นมิฝืนทาน
ปภัสร์
๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
