เก็บธรรมชาติ..วาดเพื่อเธอ
ความปรารถนาดี...ที่นึกถึง
มอบให้ใครคนหนึ่ง....รำพึงถาม
ร้อยดวงดาวพราวฟ้า...มานิยาม
พร้อมสายลมห่มงาม...ตามเพื่อพบ
กลับเก็บความเหน็บหนาว...ร้าวร้านมาก
ตามหาความพลัดพราก...จากประสบ
จนรู้จักรักใคร่...ใจเคยซบ
คือความฝันบรรจบ...กลบความจริง
เมื่อยุติความสงบ...พบสว่าง
เปรียบนักเดินทาง...วางลู่วิ่ง
จิตแน่วแน่แก้ไข....ไม่ประวิง
แบกความเหงาเศร้ายิ่ง...ขวางทิ้งไป
จึงเก็บธรรมชาติ..วาดเพื่อเธอ
เก็บความฝันละเมอ....มามอบให้
เก็บดวงดาวพราวประดับ...ประทับใจ
เก็บห้วงฝันฟ้าไกล....ใช่! ยุติ
หทัยกาญจน์
๒๕ ธันวาคม พศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
