โอ้เอ๋ย. .เจ้าดอกหญ้า ช่างโสภาระย้าย้อย
ละเลียดแลริ้วรอย ระบัดคล้อย. .ตามลอยลม
ดอกสวยเจ้าดอกหญ้า พลิ้วพัดมา. .เมื่อฟ้าห่ม
ประหนึ่งซึ่งเจ้าตรม มิสุขสมกระนั้นหรือ
ดอกต่ำหนอดอกหญ้า ใครจะมาเอายึดถือ
ระทมระคนคือ ดอกแดนด้าว. . .ที่ร้าวใจ
ไหนเล่าเจ้าดอกหญ้า แผ่วพลิ้วว่าจะลู่ไหว
กลางแดนศิวิไล ช่างเร้นไร้. .แม้ไอดิน. . .
ละเลียดแลริ้วรอย ระบัดคล้อย. .ตามลอยลม
ดอกสวยเจ้าดอกหญ้า พลิ้วพัดมา. .เมื่อฟ้าห่ม
ประหนึ่งซึ่งเจ้าตรม มิสุขสมกระนั้นหรือ
ดอกต่ำหนอดอกหญ้า ใครจะมาเอายึดถือ
ระทมระคนคือ ดอกแดนด้าว. . .ที่ร้าวใจ
ไหนเล่าเจ้าดอกหญ้า แผ่วพลิ้วว่าจะลู่ไหว
กลางแดนศิวิไล ช่างเร้นไร้. .แม้ไอดิน. . .
ปล. สวัสดีครับขอร่วมแจมด้วยนะครับ^ ^
แต่แต่งกาพย์เลยไม่ได้ต่อสัมผัสอะครับ- -:
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
