รักเปรียบดั่งพุ่มไม้...............งอกงาม
แล้วจึ่งเปลี่ยนสียาม................โยกย้าย
เสียงเสนาะร่วงตาม...............แต่จิต กาลแล
เหมือนว่าผกาพ้าย...............จึ่งได้ร่วงกราว
ผการ่วงร่อนไซร้................หล่นพราว
เหมือนเพ่งไม้ดอกขาว...............ซ่อนไว้
ความรักอยู่มิยาว...............เป็นแน่ สิ้นนา
เหมือนก่อนผลิไซร้...............ย่อมต้องแห้งตาย
สายลมหวีดร่ำร้อง...............น่ากลัว
เหมือนจิตพิศสลัว...............เล่ห์ร้าย
ใจจึงค่อนข้างมัว...............ร่วงฉุด ต่ำนอ
อุตส่าห์รักไม่พ้าย...............กลับต้องไหม้ตรม
แล้วจึ่งเปลี่ยนสียาม................โยกย้าย
เสียงเสนาะร่วงตาม...............แต่จิต กาลแล
เหมือนว่าผกาพ้าย...............จึ่งได้ร่วงกราว
ผการ่วงร่อนไซร้................หล่นพราว
เหมือนเพ่งไม้ดอกขาว...............ซ่อนไว้
ความรักอยู่มิยาว...............เป็นแน่ สิ้นนา
เหมือนก่อนผลิไซร้...............ย่อมต้องแห้งตาย
สายลมหวีดร่ำร้อง...............น่ากลัว
เหมือนจิตพิศสลัว...............เล่ห์ร้าย
ใจจึงค่อนข้างมัว...............ร่วงฉุด ต่ำนอ
อุตส่าห์รักไม่พ้าย...............กลับต้องไหม้ตรม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
