อยากโทรหา ทุกวัน หมั่นยกหู
แต่งานปู่ ล้นมือ อย่าถือสา
ว่างเมื่อไร ไม่นิ่ง รีบกริ๊งมา
ขอคุณย่า เข้าใจ คงไม่งอน
ปู่งกเงิ่น เงอะงะ สะเปะสะปะ
ทั้งพละ กำลัง ยังย่อหย่อน
ทำได้แค่ ส่งจิต คิดอาทร
เรื่องออดอ้อน เอาใจ ทำไม่เป็น
ที่เงียบไป ใช่ลืม แอบปลื้มอยู่
หมั่นเอ็นดู ทุกครา ย่าไม่เห็น
บางครั้งป่วย เหนื่อยอ่อน นอนลำเค็ญ
ใช่อยู่เย็น เชือนเฉย เลยย่าครับ





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า