ตื่นมาเช้าถือถุงถือกระจาด
ช่างอนาถขาดเงินเอิ้นซื้อของ
จึงเดินริมแม่น้ำซ้ำลงคลอง
เดินเมี่ยงมองผักบุ้งกลางทุ่งนา
ยายจ้อยก้มลงมองกองผักบุ้ง
อยู่กลางทุ่งใช้ริมคลองริมท่า
จึงลงน้ำไปเก็บเหน็บผักมา
ด้วยคิดว่าคงขายได้หลายเงิน
จึงเดินรุดเข้าไปในตลาด
เปิดกระจาดวางของต้องระเหิน
คนเดินผ่านรังเกียดเดียดทำเมิน
แลก็เดินผ่านไปใคร่ผ่านมา
ยายจ้อยทุกข์ระกำซ้ำเหนื่อยหนัก
จึงหยุดพักเอาผักกลับบ้านหนา
ไม่ได้แม้แต่น้อยด้อยเงินตรา
ด้วยดวงตาหมดสุขโถมทุกข์ใจ
ยายจ้อยเดินบนถนนรถรามาก
แกเดินจากตลาดทีฝันใฝ่
แสงตะวันพลั่นร้างทางอาลัย
ด้วยตัวไม่อิ่มท้องหมองระทม
รถราวิ่งเฉียดหน้าคร่าชีวิต
ทำดวงจิตยายจ้อยพลอยสุขสม
ได้พ้นจากความทุกข์ที่ซานซม
ความระบมทางใจใคร่จากตัว
พออรุณเบิกฟ้าคราวันใหม่
ข่าวยายจ้อยออกไปใคร่ดั่งทั่ว
ตายอนาดคาดศพลบความกลัว
แต่หน้าหัวยิ้มราพาความตาย
......
......ขอบคุณ...พี่สียะตรา.. ที่ช่วยแจ้งคำผิดค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
