ใบไม้ร่วง.....เพียงใบเดียว
ไยปวดปร่า แปลบเสียว ใจทุกห้อง
เยื่อใย ขาด..ช้ำ..ตัดทำนอง
กลับมีเสียง แห่งความหม่นหมอง มาย้ำเตือน
ลมพายุหมุน...หมุน อย่างหุนหัน
และ..เกิดอะไรกัน..มันไม่เหมือน
ฉันเดิน...เธอเดิน ห่างกันคนละดวงเดือน
ไม่ใช่ แชเชือน...แต่ยิ่งลางเลือน....ไปทุกวัน
ขอบคุณ..ที่บอกกัน วันนี้
แม้จะเป็นวันที่...ใจสั่นสั่น
ขอบใจที่..ไม่บอกในวันสำคัญ
ในวันที่ฉัน...ลมหายใจ..ขาดลอย
หลับตา...ด้วยความอ่อนล้า
แต่งตัว..ด้วยเสื้อผ้า แห่งความเหงาหงอย
เย็นชืด....ดวงดาวที่จะเฝ้าคอย
จับมือน้อยน้อย ของฉัน...นิรันดร์
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
