ฟังคุณย่า รำพัน หวั่นวิตก
คุณปู่อก จะแตก แหลกทั้งร่าง
ย่าพูดเหมือน คับแค้น แสนเวิ้งว้าง
ปู่ยืนข้าง กายย่า น่าหารือ
เลิกน้อยใจ ชะตา ว่าอาภัพ
ทุกสิ่งสรรพ จริงแท้ แค่เพียงชื่อ
รูปธรรม นามธรรม คำเลื่องลือ
อย่ายึดถือ กังวล จนเกินไป
คุณปู่ห่วง คุณย่า น่าจะรู้
ถามไถ่อยู่ เสมอ มิเผลอไผล
ทุกปัญหา ปล่อยวาง บ้างปะไร
ย่าทุกข์ใจ ปู่สิ้นสุข ทุกข์ทวี





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า