เคยหลงกลมนตราคราสัมผัส
บรรจงหัดจัดจารผสานเสียง
เฝ้าติดตามถามไถ่ไล่สำเนียง
หวังเพื่อเพียงเรียงร้อยเป็นสร้อยกลอน
ถอดอดีตขีดเขียนเฝ้าเวียนถาม
จับนิยามความรักใส่อักษร
เก็บดาวเดือนเกลื่อนฟ้าพนาคอน
บทสะท้อนจรจากเขาฝากมา
บ้างจับคู่ตู่เรากับเขานั้น
แล้วโจษจันปั้นแต่งแสวงหา
สมมติใครในบทพจนา
โพทนาพาวิตกให้วกวน
ก็นิ่งเฉยเลยผ่านพาลเป็นขำ
เพราะเงื่อนงำคำปลอบดูชอบฉล
เหมือนเข้าถึงซึ้งรสในบทกล
นี่แหละ "คน" ทนไปคงไม่นาน...
สู้ ๆ ค่ะ
บรรจงหัดจัดจารผสานเสียง
เฝ้าติดตามถามไถ่ไล่สำเนียง
หวังเพื่อเพียงเรียงร้อยเป็นสร้อยกลอน
ถอดอดีตขีดเขียนเฝ้าเวียนถาม
จับนิยามความรักใส่อักษร
เก็บดาวเดือนเกลื่อนฟ้าพนาคอน
บทสะท้อนจรจากเขาฝากมา
บ้างจับคู่ตู่เรากับเขานั้น
แล้วโจษจันปั้นแต่งแสวงหา
สมมติใครในบทพจนา
โพทนาพาวิตกให้วกวน
ก็นิ่งเฉยเลยผ่านพาลเป็นขำ
เพราะเงื่อนงำคำปลอบดูชอบฉล
เหมือนเข้าถึงซึ้งรสในบทกล
นี่แหละ "คน" ทนไปคงไม่นาน...
สู้ ๆ ค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
