เห็นด้วยกับ พี่วิทย์ คิดแล้วเข็ด
แม้ตามเช็ด เรื่อยไป ไม่หายเปรอะ
คนละไม้ ละมือ ถือไม่เยอะ
ปล่อยให้เขรอะ พอกหางหมู ดูหมดทาง
ไม่ใช่เรื่อง ของเรา “เค้าไม่เกี่ยว”
ไม้กิ่งเดียว รวมช่อ กอไม่ห่าง
ช่วยสานฝัน ปันใจ ให้ถูกทาง
โลกจะร้าง หรือไม่....แต่ใจเย็น
อนาคต หมดสิ้น กินกันแหลก
แหวะชำแรก พสุธา เร่งฆ่าเข่น
ทะลุทะลวง ขู่กรรโชก โลกลำเค็ญ
เราจะเย็น อยู่อย่างไร ถ้าไฟลาม...
"ประภาคาร"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
