ย
๐อย่าเหยียดหยามน้ำใจคนใครอื่น
ยิ้มหยิบยื่นยับยั้งระวังผิด
โยนอาทรห่วงใยมอบให้มิตร
ยืมให้นิด อย่ามัวยืมทั่วไป
ว
๐ไว้วางใจ ใช่ว่าคอยด่าผัว
โวยวายทั่วเสียจนเกินทนไหว
ว้าก!ไม่หยุดลืมค่าแห่ง “อภัย”
ผัวหวั่นใจ ก็หนีไร้วี่แวว
ค
๐ควรไม่ควรผิดถูกคอยปลูกฝัง
คิดคลุ้มคลั่งบ้าบิ่นอาจกินแห้ว
ใครอยู่กับเนื้อทองคงต้องแจว
เพราะคล่องแคล่วแก้วตาคือด่าคน! ฯ
อริญชย์
๒๙/๑๑/๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
