ท่วงทำนองของกาแฟ
ไม่รู้ใจ โหยหากาแฟดื่ม ไม่เคยลืมรสชาติมาดเถ้าแก่ กาแฟดำ
กลมกล่อมย้อมดวงแด เหนื่อยแทบแย่เข่าอ่อนตอนล้างเรือน ตัดสิน
ใจตรงไปร้านขึ้นชื่อ เสียงตบมือเกรียวกราวผองชาวเพื่อน
"เชิญ..เชิญครับ" เสียงต้อนรับผู้มาเยือน
"ดูดูเหมือน ผอมไปเป็นไรมา" เสียงรพีฯ ถามไถ่สายใยอุ่น
อัสดงคุ้นเคยเลยลุกหา
"นั่งโต๊ะหนู หนูจะชง อย่าสงกา ไปเรียนมาค้อร์สใหม่ใช้ใจชง"
ยิ้มหน้าแป้นแสนทะเล้นเน้นคริ..คริ.. "นั่งลงสิ เฮียกาแฟแกหลงหลง
เปิดปิดเปิดเตลิดไปให้งงงง วันนี้ชงให้เอง อย่า..เกรงใจ"
ไม่รู้ใจน้ำตาคลอ..
"ขอซึ้ง..ซึ้ง นึกไม่ถึง น้อง..พี่ไม่ไปไหน บ้านพี่อ่วมท่วมท้นพ้น
กระได ค้นถุง..ไร้กาแฟแย่จริงจริง" น้ำเสียงอ่อนแต่ร่อนยิ้มเอมอิ่มนัก
กาแฟดำร้องทัก
"อ้าว..พี่หญิง สวัสดีครับ" แล้วคำนับ "เชิญพักพิง มีแต่สิงห์
กาแฟดูแลกัน"
"เชิญตามสบายครับพี่น้อง.."
มอบกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
..Peepoonsuk..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
