ขอ...ให้ลืมให้ปลงฉันลงบ้าง
บอก...ด้วยร่างไร้วิญญาเข้ามาสิง
ให้...ตัดใจลงบ้างอย่าอ้างอิง
รู้...ว่าชิงหนีหน้าที่ลาไกล
รัก...นะรักในเรื่องของเบื้องโลก
เธอ...หมดโศกหมดเศร้า..ต้องเอาไหว
เสมอ...เหมือนว่าจำแล้วช้ำใจ
มา...เยื่อใยตายซากให้มากความ
รับ กับถ้อย ร้อยเรียง เคียงสัมผัส
คำ ชี้ชัด เยื่อใย ไม่อาจถาม
รัก แน่นหนัก ฝากรอย ยังคอยตาม
จาก นิยาม ความหมาย ในแดดวง
เธอ บอกกล่าว ความใน ให้ได้รู้
ด้วย เคยคู่ เคียงข้าง ดั่งเคยหวง
รัก ที่มี มอบไว้ อยู่ในทรวง
มอบ อยู่ห้วง หทัย ไว้เพียงเธอ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
