ดอกไม้พเนจร...กลอนร่อนเร่
ดอกไม้พเนจร...กลอนร่อนเร่
ชายยิ้มล้วน ซวนเซ..เห่กล่อมจิต
หญิงด่าทอ ต่อภาพ อาบยาพิษ
ดั่งมีมนต์ อมฤต สิทธิ์...ของใคร?
มาจาบจ้วง ล่วงคำ นำตัดสิน
ประหัตประหาร ชีวิน ยินว่า...ใช่
มาหยามเกียรติ เหยียด,หมิ่น แถบสิ้นใจ
ดั่งเปลวเพลิง เหลิงไฟ นอนหลงกล
ข้าขอโทษ โปรดอภัย นัยคำหมาย
ป้ายสาดสี มีร้าย คล้ายฉงน
มาฉุดคิด ชีวิต จิตหนึ่งคน
อย่าตีตรา ตีตน จน...คือใคร?
อาจคือใคร ใครก็ได้ ในโลกหล้า
อยู่ใต้พื้น พสุธา ถิ่นอาศัย
ขายแรงงาน ลานเมือง เรืองบ้านไพร
หรือหากิน ดิ้นไป ใช่ต้องทำ
นางคงเหนื่อย เมื่อยล้า มาหยุดพัก
จนชะงัก ชะงัน วันตกต่ำ
ร่างซูบซีด รีดผอม ตรอมตัวดำ
ผิวกร้านคล้ำ คร่ำครึ ตรึกหากิน
คงเลี้ยงลูก ปลูกรัก ฝักเติบใหญ่
แม่ดอกไม้ มวลงาม ท่ามซอกหิน
ดั่งวิหค ระหกเหิน เพลินโบยบิน
คาบอาหาร ดานดิ้น จินต์เพื่อ....ลูก
หทัยกาญจน์
๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
