๐ออกจากกะลา มาดู จึงรู้ว่า
ยังมีฟ้าดินกว้างใหญ่ แผ่ไพศาล
ยังมีความรู้นานา วิชาการ
มีสายธารชลสมุทรกว้างสุดตา
๐เคยอยู่แต่ ในกะลา คิดว่าแน่
คุยอวดแท้ หลงตัวเอง ว่าเก่งกล้า
หยามคนอื่น ว่าตกยุค ไปทุกครา
เที่ยวเต้นอยู่ ในกะลา วนมา-ไป
๐เมื่อฝนตกชะมา กะลาหงาย
กบจึงได้ แปลกตา มองฟ้าใหม่
เพิ่งรู้ตัวเองว่า โง่กว่าใคร
อยู่ตรงไหน ในป่าภู ไม่รู้ทาง !ฯ
(อริญชย์:๑๓/๑๑/๒๕๕๔)
ปล.วันนี้เดินทางไปพิจิตร สบายดีทุกท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
