อาจบางที ในเมือง กว้างใหญ่
ที่ห่างไกล มองไป ให้สับสน
มองละลาน คราคร่ำ จำนวนชน
แต่กับคน ที่รัก ไม่ยักมี
หมอกและควัน ช่วยกัน พรางตา
แต่เวลา วางใจ ไม่อาจหนี
รุกและเร้า เร่งเรา ทุกนาที
ให้หันรี หันข้าง อย่างเดียวดาย
มีขอบรั้ว ขอบกำแพง สร้างมา
แต่ชีวิต ลิขิตฟ้า หาสร้างง่าย
สิ่งปลูกก่อ ต่อเร็ว เกินบรรยาย
สิ่งน่าอาย ใจท้อ ไม่ต่อเติม
ตึกระฟ้า คอยบัง เราอยู่
ขอเพียงใจ กล้าสู้ รู้เหตุเสริม
หัวใจแน่ จริงแท้ แววตาเดิม
แม้ตึกเพิ่ม ไม่อาจขัง พลังใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
