มองดวงดาวดาษดื่นแห่งคืนเหงา
ลมหนาวเยือนเคลื่อนไหวใจสั่นเทา
นั่งกอดเขามองฟ้าว้าเหว่นัก
จึงรำพันผ่านจันทร์ฉันหมองหม่น
ต้องพจญความเหงาเราอกหัก
ด้วยชีวิตวาดหวังพังเพราะรัก
พึ่งประจักษ์เจ็บแปลบ....แทบขาดใจ
---สะเลเต---
ค่ำคืนนี้ พร่างพราว สกาวแสง ท้องฟ้าแจ้ง แข่งจันทร์ อันสดใส
หมู่ดาวดวง ดาวเด่น ไม่เร้นไกล ฉันอยู่ใต้ เพดาน ลานดารา
ลมสะบัด พัดพลิ้ว ริ้วเรือนร่าง พาให้สร่าง มนตรา แห่งคาถา
ชีวิตคน เหมือนมนต์ ยลดารา รอลมพา ลมพัด สะบัดคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
