เมื่อเธอมาจากไกลไปไม่กลับ
ใจหายวับเหมือนว่าแทบอาสัญ
คนห่วงใยใกล้ชิดสนิทกัน
ตัดผูกพันสลายเยื่อไม่เหลือใย
จึงจากไปไม่ลาหายหน้าจ้อย
ตาละห้อยคอยอยู่เธอรู้ไหม
หรืออ้อยตาลสิ้นรสจึงหมดใจ
เลยจากบ้านกลอนไทยไปไม่ลา
แด่บ้านริมโขง พักหลังๆก่อนที่จะหายไปนี่ เริ่มสังเกตเห็นว่า คุณตอบกลอนสั้นลงทุกที
จากปกติที่มักจะต่อ ๔-๕ บทขึ้นไปเริ่มหดสั้นลงมาเหลือสองบทจวบจนกระทั่งวันที่ ๒๒ ตค.
คิดว่าการหายไปคงมีสาเหตุหลายๆอย่างน่ะนะ และก็คงไม่ใช่เฉพาะบ้านริมโขง
อีกหลายๆคนที่หายหน้าไปด้วยเหตุผลที่ต่างๆกัน ยังไงก็อย่าทิ้งกันไปนะ
มีอารมณ์อยากแต่งเมื่อไรก็มาร่วมสนุกสุขสันต์กันได้อีก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
