นั่งเงียบฟัง เสียงใจ มันร้องหา
มันพร่ำเพ้อ ถึงเธอ อยู่ทุกครา
ถึงแม้นว่า เธอไม่ คิดถึงกัน

นั่งดูดาว แพรวพราว แสงยิบยับ
ช่างน่าจับ น่าจอง ไว้ที่ฉัน
แต่คงได้ แค่เพ้อ ไปวันวัน
เพราะตัวฉัน ไร้สิทธิ์ ได้แค่มอง

เหมือนกระต่าย นั่งมอง ดวงพระจันทร์
มีสิทธิ์ฝัน มีสิทธิ์คิด ไร้สิทธิ์จอง
เพราะฉันคือ กระต่าย ได้แค่มอง
หมดสิทธิ์ปอง เธอซึ่ง คือดวงจันทร์

โธ่!เราเอ๋ย จะเพ้อ ไปถึงไหน
เพราะเหตุใด ทำไม ใจหุนหัน
เพราะอะไร ใจเพ้อ ทุกคืนวัน
หรือเพราะฉัน รักเธอ ไปหมดใจ
ค่ำคืนนี้ จะหลับ ลงไหมหน๋อ
ใจซอมซ่อ ไม่ยอม จะหลับไหล
มันยังเพ้อ ถึงเธอ อยู่เรื่อยไป
ทำอย่างไร ให้ลืมเขา ช่วยบอกที
JesteR Cry





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า