ส่งกลอนถัก อักษรา จารฟ้าฝาก
คิดถึงมาก ค่ำคืน ตื่นหลับฝัน
หวังสว่าง ทางเชื่อม เอื้อมสัมพันธ์
หมายจะกลั่น กลอนกานท์ สื่อสาส์นเธอ
คืนจันทร์แรม แจ่มฟ้า นภากาศ
ดาวพิลาส เรียงกัน ฉันมองเหม่อ
คราเมฆเคลื่อน เลื่อนทับ พลันกลับเบลอ
ร่ำละเมอ เพ้อหา น้ำตานอง
ลมพัดโชย โรยริน ประทิ่นหอม
พอช่วยย้อม ชีวิต ดับจิตหมอง
กรุ่นกลิ่นกลีบ บีบนาสา กาสะลอง
เสมือนของ คุณงาม สมความดี
คำจากสรวง ห่วงใย เพียรไถ่ถาม
เพียงชั่วยาม ห่างกัน กระชั้นถี่
ออกกอปรกิจ จิตอาสา งานนามี
ยิ่งทวี ป่วนใน ให้อาวรณ์
ฝากจันทรา อาทิตย์ สถิตฟ้า
ฝากดารา ใหญ่น้อย ดอยสิงขร
ฝากอากาสะ นที สีทันดร
บอกบังอร คิดถึงนาง มิสร่างซา
รพีกาญจน์ 59
"กาสะลองพฤศจิกา"
แสงสีเหลืองเรืองรอง...ของอรุณ
ตะวันออกแดดอุ่น...ละมุนหวาน
กาสะลองบิดพลิ้ว...ปลิวร่วงบาน
ดอกสีขาวพราวจาร...ผ่านตามลม
สายลมเอื้อยเฉื่อยเย็น....เด่นพิสุทธิ์
ดอกปีบโปรยประดุจ...ดาวผสม
ผลิร่วงบานลานดิน...สินธุ์น่าชม
ฤดูหนาวน่าภิรมย์...กมลจินต์
ความทรงจำจิตนี้...ที่แห่งหนึ่ง
ริมแม่ปิงอิงแอบซึ้ง...คะนึงถิ่น
ดอกปีบโปรยโรยร่วง...พ่วงระริน
ลงในห้วงธาราสินธุ์....บินโบกลง
ความคิดถึงจึงจด...บทกลอนกานท์
ฝากปีบแย้มแซมบาน...สื่อสารส่ง
ช่อดอกไม้ไพรงาม...นามยืนยง
“กาสะลอง”ปลิวเยี่ยงหงส์...ตรงข้างเธอ
ทุกฤดูรู้เวียน...หมุนเปลี่ยนผ่าน
ตามเวลาห้วงกาล...ขานเสนอ
กาสะลองพฤศจิกา....คราพบเจอ
จึงโรยร่วงห่วงละเมอ...เพ้อถึงกัน
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
