กินอะไรก็ง่ายไม่เกี่ยงรส
เคี้ยวสักกร้วมบรรเทาอดต่อชีพใหม่
นอนกลางทุ่งมุมเรือนไม่เป็นไร
เพราะน้ำท่วมทำให้ไกลที่พัก
คิดถึงบ้านเคยอยู่อู่เคยอิ่ม
คนคอยป้อนให้ชิมคงทุกข์หนัก
อ้าปากยิ้มให้ใครเขาไม่รัก
เห็นคมเขี้ยวก็ไสผลักกระโจนพลัน
ตกระกำลำบากน้ำหลากไหล
หาเลี้ยงตนต่อไปในเขตขัณฑ์
จะมีใครเมตตากุมภาพันธุ์
เขาปลอบขวัญด้วยลูกปืน...กลืนน้ำตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
