..................................
"รพีกาญจน์" พี่ก็ซึ้ง สุดตรึงตา
..................................
สุนันยา มาอ้อน ด้วยกลอนหวาน
รพีกาญจน์ ตะลึง ซึ้งซาบซ่า
พอได้เห็น เป็นปลื้ม ลืมข้าวปลา
ลมสว้าน ควานหา แอนตาซิล
หนุ่มมากมาย ก่ายกอง ให้ลองเชือด
แรกดีเดือด ล้านนา สล่าผิน
แล้วยังหยิบ สิบคน ลิ้มยลยิน
ครบหมดสิ้น ทุกราย จะกรายมา
ขออยู่บัง รั้งท้าย ถ้าหมายรัก
ให้เธอชัก เช่นว่าว ดาวค้างฟ้า
อย่าหลงเพลิน เนิ่นนาน กาลเวลา
ไม่รอท่า ให้สาว หนาวบนคาน
ช่วงนี้ขอ ป้อรำ ฮัมเพลงก่อน
เดินฟายฟ้อน มั่วซั่ว ทั่วสถาน
ข้องกาเม เฮฮา สุราบาน
เจ็บจนอาน จะคลานมา หาตักเธอ
เหมือนกับหมาตกน้ำ เธอจะรับไหมหนอ
รพีกาญจน์ 59
พี่รพีฯ พูดมา พาใจหาย
ต้องรอจนสุดท้าย เชียวเลยเหรอ
ไม่มีใครต้องการ ถึงมาเจอ
ฟังเสนอ บอกมา พาน้อยใจ
เอาเถอะพี่ รอถึงเวลานั้น
ถ้าสุนันฯ ว่างอยู่ บ่ฮู้ไหน
อาจจะเมียงมอง บ้าง หรืออย่างไร
ต้องรอไป อีกหน่อย แล้วค่อยเคลียร์
ตอนนี้เชิญ เริงร่าย ไปกลอนหนา
หนุ่มหนุ่มเข้าแถวมา จะใจเสีย
เลือกคนไหน ดีนะ พาใจเพลีย
พี่รพีฯ ช่วยเชียร์(น่อย)สุเพลียจัง...
"สุนันยา"
สุล้อเล่น อย่าถือสานะคะ
เขียนกลอนเศร้าบ่อย มีคนอยากให้ลองเขียนแบบนี้ดูบ้าง
สุไม่ถนัดเท่าไหร่ แนะนำด้วยนะคะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
