
ดาวเดือนเด่น ลอยอยู่ มิรู้ดับ แม้เลือนลับ ห่างไกล ให้ใจหมอง
แต่เดือนดวง ที่ห่วงหา น้ำตานอง ฝืนมองจ้อง จิตร้าว สกาวลง
เป็นดาวโดด ดวงใหญ่ ใช่ไม่รู้ พี่แหงนดู รู้ความ ตามประสงค์
ถึงลอยห่าง ขออย่าหาย หัวใจตรง คงต้องปลง จิตเศร้า เขาไม่แล

| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
06 ธันวาคม 2025, 07:43:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: บทกวีที่เฝ้าคอย (อ่าน 20495 ครั้ง) |
| ||||||||||