นึกถึงกลอน แต่ก่อนนี้ ที่นึกหา
คือศาลาคนเศร้า อันเหงาหงอย
เขียนกลอนส่ง ทางจดหมาย คล้ายต้องคอย
มีไม่น้อย ที่เขียนไป แล้วหายเลย
บ้างได้ลง บทกวี ลงที่อยู่
ให้โลกรู้ ว่ามีข้า สง่าเผย
มีผู้อ่าน ที่หลงกล กลอนภิเปรย
ถึงเอื้อนเอ่ย ร่อนจม. ขอเป็นแฟน
ณ ศาลาคนเศร้า อันเหงาหงอย
มีผู้คนรอคอยนับแสนแสน
ทั้งออกตกเหนือและใต้ขอบชายแดน
ต่างเหนียวแน่นคอยติดตามถามแผงรอ
ด้วยกลอนรักกลอนอกหักและกลอนเศร้า
ส่วนของเราแปลกกว่าเขากลอนหัวร่อ
ชื่อ"กรุงเทพวันนี้"คงดีพอ
คนต้นตอมิได้อ่านพาลพลาดไป
ต้นฉบับก็ทำหายมิได้อ่าน
เขาลงผ่านมิได้ซื้อติดมือไว้
มีผู้ได้อ่านกลอนเราเขาชอบใจ
เขียนจดหมายทันใดส่งให้เรา
ว่าชอบอกชอบใจเป็นนักหนา
กลอนเฮฮาท่ามกลางป่าของคนเหงา
อยากรู้จักมักจี่ดีไม่เบา
อันตัวเขาจดหมายรักร่อนทักทาย
ทุกวันนี้มีลูกสี่มีหลานสาม
เหตุลุกลามที่ปรากฏเพราะจดหมาย
เลยได้แฟนให้ควงแขนแสนสบาย
จนสุดท้ายนับรวมได้สี่ห้าคน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
