...เม็ดฝนหล่นลงมาพาใจเหงา
พาความเศร้าเกาะกุมกลุ้มใจเวย
รอหนุ่มเหนือเหมือนเ่ก่าที่เราเคย-
เเนบข้างเกยหนุนตั่กก่อนหลับนอน
...รอรุ่งสางสว่างฟ้ารอท่าพี่
รุ้งรวีเบิกทางวางอักษร
อยู่หนใด ส่งใจไปฮำฮอน
อย่าตัดรอนคนไกลในไมตรี
...กลับบ้านนาเมื่อเศร้า...เขาทำเจ็บ
คนคอยเย็บเเผลใจให้ที่นี่
ตั้งตารอ รอคอย กลอยคนดี
จะกี่ปี่ ก็จะรอ..รอพบเจอ...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
