ลมอบตระหลบฝน ระอุจนทิวาดับ
กลางเวียงก็เพียงพับ ขณะกาลสะท้านเย็น
วัสสานะถอยไป ปฏิในผละไอเห็น
กำหนดสะบัดเป็น ประจุหนาวคละดาวเดือน
เหมันต์สิกล้ำกลาย ก็มิวายจะหายเผือน
ความหนาวอุบัติเยือน บ่มิเหมือนมิอาทร
.......................
วสฺสาน (วัสสานะ) = ฤดูฝน
เหมนฺต (เหมันต์) = ฤดูหนาว

มั่วให้อีกคนนะครับ! หุหุ





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า