เธอเป็นเช่นดวงเดือน
เสมอเหมือนเพื่อนเคียงคู่
คอยเพ้อชะเง้อดู
รอแสงสู่อยู่กลางใจ
เมื่อใกล้ให้เพ้อฝัน
เมื่อขาดกันกลับสั่นไหว
มืดมนทุกหนไป
แทบขาดใจไม่พบเธอ
ป่ะ ถึงไหนถึงกัน แต่คงไม่ต้องใช้น้ำตาลแล้วมั้งง งง ... 555+
ดุจสิ้นแสงสุรีย์
วันใดที่ไม่พบเจอ
หงอยเหงาเศร้าจนเพ้อ
อยากเคียงเธอทุกนาที
ฤทธิ์รักแรงคิดถึง
ห้อตะบึงในฤดี
มิพักมิปราณี
เจียนใจนี้จะวางวาย
กาแฟดำ
คงไม่ต้องใช้น้ำตาลแล้ว..เหยาะเกลือสักหน่อยดีมั้ย อิ อิ
แยบยลกลแผนคิด
เข้าตีชิดสนิทง่าย
ใช่เป็นเช่นเพื่อนชาย
จะยากง่ายมิพ่ายยอม
หวังเพื่อเยื่อใยรัก
ค่อยทอถักอย่างถนอม
สานเกี่ยวพันเกลียวล้อม
รอเธอพร้อมยอมโดยดี
เหวย ๆ ....ตากแห้งเลยดีกว่า..คริ ๆ
อบอุ่นละมุนนัก
อวลกรุ่นรักทักฤดี
นาวาแห่งรักนี้
เราสองที่ร่วมประคอง
ลอยไปในกระแส
เฝ้าดูแลไม่หม่นหมอง
สุขเศร้าเราปรองดอง
ให้รักล่องท่องสุดแดน
กาแฟดำ
เหวย ๆ .. ตากแห้งไม่เอา กลัวดำอ่ะ 555+
ฝนซานภาว่าง
รุ้งทอกางวางที่แทน
โค้งใหญ่ให้เงยแหงน
ทำวงแหวนกับแผ่นน้ำ
คือหวงและห่วงใย
ยามทุกข์ใจไม่หลอกอำ
เคียงกายคลายบอบช้ำ
อยู่ประจำนำชื่นใจ
เฮ้อ ยากแท้..เกือบแน่นิ่งซะแล้ว ว ว
ก็เล่นหวานซะ งี้ต้องเอาไปเหยาะเกลือ รมควันดีกว่า 55+
ให้รักดั่งสายรุ้ง
ประกายพุ่งมุ่งยาวไกล
สีสันอันสดใส
ทอทาบไว้ในนภา
ให้ใจของสองเรา
ที่คอยเฝ้าคอยห่วงหา
ด้วยรักและศรัทธา
สวยงามตาดั่งรุ้งงาม
กาแฟดำ
ความจริงกลอนนี้แต่งเสร็จแต่เช้าละ
กำลังจะโพสพอดีต้องไปทำงานด่วนก่อน
ไหน ๆ ก็แต่งไว้ละ ขอเอามาลงก็แล้วกันเนอะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
