ยามความรักได้สิ้นดินถวิล
ยามเมื่อเปรียบดั่งนกที่โบกบิน
ยามเมฆินที่หม่นดั่งดวงใจ
ยามที่เรานั้นหนาไม่คลายหนาว
ยามปวดร้าวอาวรมิผ่องใส
ยามเมื่อเธอแลฉันไม่มีใคร
ยามเมื่อไรถึงลมหนาวพัดโชยมา
ยามได้พบความรักประสบมิตร
ยามแลคิดความหลังเจ็บหนักหนา
ยามเพ้อพร่ำละเมอเพ้อพรรณนา
ยามอุราปวดร้าวเจ็บระบม
ยามเมื่อเธอจากไปพร้อมลมหนาว
ยามเมื่อดาวสุกสกาวไม่ขื่นขม
ยามเมื่อฉันอ้างว่างดั่งสายลม
ยามระทมอยู่เดียวช่างเปลี่ยวใจ
ยามเมื่อพิพม์งงแล้วสิค่ะ ... ???





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า