เขาทู่
หลบอยู่ในมุมเหงาเราไร้สิทธิ์
หลงน้อยจิตโทษฟ้าเทวสถาน
ที่สองเราเฝ้าขอต่อพระประธาน
อธิฐานสานก่อ, เพื่อต่อบุญ
เก็บดอกไม้ธูปเทียนเพียรก้มกราบ
โปรดจงทราบรักเหลือคอยเกื้อหนุน
เฝ้าออดอ้อนย้อนหามาเจือจุน
เจ้าประคุณซ่อนไว้, ไม่เมตตา
เพราะตัวเราเขาน้อยกระจ้อยจ่อย
สะบัดลอยคอยสู้ทู่หนักหนา
จะดั้นด้นทนไหวจากไหนมา
เขาใหญ่กว่าคว้าเอา, ได้เจ้าไป
คงต้องอยู่อย่างเงียบเทียบไม่ติด
โดนเขาขวิดขาเป๋จนเซไหว
เขาทู่ทู่สู้แรงแกร่งเกินไป
จมอยู่ในโคลนปลัก, แทบดักดาน
ขอให้เจ้าไปดีเถิดอีด่อน
ข้ามันอ่อนทักษะเกินจะสาน
เป็นเขาทู่ดูไว้ให้ประจาน
คำสาบานต่อกัน, นั้นไม่จริง!!
.................
ด้วยจิตคารวะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
