.jpg)
นั่งมองฟ้าครึ้มครึ้มแล้วซึมเศร้า
คงจะเหงาจริงแท้แม่งามขำ
พอฝนมีลมมาฟ้ามืดดำ
เย็นชุ่มฉ่ำหนักหนาอย่าหนาวเลย
ยามเมื่อฝนตกมาพาหนาวหนัก
คงหนาวรักใช่ไหมใยนิ่งเฉย
รีบหาคู่เคียงใจได้ลงเอย
เพราะพี่เคยผ่านฝนจนรู้จริง
มานพ
ยังระทม คนรู้ใจนี้ยังขาด
ยังอนาถไร้คู่เคียงเรียงความฝัน
จึงยังเหงาแบบนี้ในทุกวัน
ตัวของฉันยังอ้างว้างรักร้างลา
เมื่อยามหนาวหนาวกายไร้คนกอด
อุ่นตลอดร่างกายในผ้าหนา
แต่เมื่อยามหนาวใจไร้คำพรรณา
จะหาผ้าผืนใดก็ไม่ห่มไม่เจอ
with love"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
